Nejat Melih Devrim Biyografisi ( Hayatı )

[Tualim]

Nejat Melih Devrim

Ressam Fahrünnisa Zeid'in oğlu olan ve resim sanatına, ailesinin de yön­lendirici etkileriyle küçük yaşlarda ilgi duyan Nejat Melih Devrim, Ga­latasaray Lisesi'ni bitirdikten sonra Güzel Sanatlar Akademisi'ne girerek bir süre Leopold Levy'nin ya­nında çalıştı ve Yeniler Grubu res­samlarına katildi. 1946'da burslu öğrenci olarak gittiği Paris'e yerle­şerek, zamanla geniş bir çevre edindi. Türkiye'deyken Bizans mo­zaiklerini ve eski hat sanatının usta­larını yalandan incelemiş olan sa­natçı, ilk resimlerinde anlatımcı ve figüre bağlı bir anlayışı benimsemiş olmasına karşın, sonradan soyut resme yöneldi. 1950 yıllarının sonla­rına doğru "action painting"in etkisi altında kaldı. Kitap ressamlığı ala­nında ciddi denemelere girişerek Fransız yazarlarının (Tristan Tzara, Paul Eluard) bazı yapıtlarını resimledi. İtalyan okulunun çağdaş sanatçılarına ilgi duyarak, uzun süre çalışmalarını bu yönde yoğun­laştırdı; Marinetti, Russolo gibi ital­yan fiitüristleri doğrultusunda çalış­tı; soyut resmi, bir teknik, özgün bir yol olarak savundu. Sergileri üstüne Batı basınında çıkan yazılarda, res­minin şiirsel soyuttan başlayarak A.B.D de yaygınlık kazanan “”action painting” e Delaunay ve Kirchner'in renk coşkunluğuna kadar uzanan geniş bir alana bağlı olduğu belirtildi. Bütün bu denemelerin, kendine özgü soyut kaligrafisi içinde Nejat Melih Devrim'e, bir olgunluğa erişme olanağı sağladığı üstünde duruldu.

Paris'e gittikten sonra ilk sergisini 1947'de Galeri Allard'da düzenle­yen, daha sonraki yıllarda Londra, Brüksel, Kopenhag, New York ve Pekin'de art arda sergiler açan, 1965 te İstanbul Türk-Alman Kültür Derneği'ndeki sergisine, yeni dönem resimlerinin bir bölümünü getiren, 1981 ve 1982'de İstanbul ve Ankara' da yeni sergileri açılan, başta Michel Seuphor'un Soyut Sanat Söz­lüğü olmak üzere G. Boudaille, G. Diehl, R. Nacenta, P. Courthion gibi Batılı sanat tarihçisi ve eleştirmen­lerin kitaplarında, sanatı üstüne çe­şitli yorumlar yer alan Nejat Melih Devrim'in 1950 yıllarında ve biraz önceki dönemde geliştirdiği resim­ler, bir ölçüde sanatın geleneksel ve akademik kurallaraına saygılı daha çok da portre etkinliğine bağlı anlatımcı öğeleri ve renkçi bir anlayışı içerir. Ama bu dönemi fazla uzun sürmemiş ve Paris'te geçen ilk yılla­rının verdiği yeni esinlerle, özgür renk uyumlarım, soyut bir dinamiğin çerçevesi içinde serbest bir paletle oluşturmaya yönelmiş, doğa­dan herhangi bir iz taşımayan bu resimlerinde, zaman zaman soyut bir lekecilik ağır basmıştır.Sanatçının bu dönemi, Türkiye'de ilk soyut denemelerin yapıldığı yıllara rastladığından, Nejat Devrim adı, aynı zamanda Türk resminin soyut çizgi­deki eğilimlerini de kapsamaktadır.