Özyaşam Öyküsü
Özyaşam Öyküsü
Asmalımescittendir kafakâğıdım;
Nil Lokantasında yazıldım okula,
On masalı birinci sınıfım.
Orospulardı ilk karnemi ıslatanlar.
Babamı burada tanıdım,
Orospu değil diye anamı boşadığında;
İnsanlar tutturduklarında
Babana benzeme, diye,
İlk otele burada taşındım.
Diplomamı Viyana Lokantasından aldım,
Alt katında Madam Edith'in piyanosu;
Valsler bastılar tuz yerine yarama.
Ceplerimde hep anoson kokulu anılarım.
Ciğerlerini tükürürken ölen babamı
Kedili Josefin'in pansiyonundan taşıdılar:
Elimde ondan kalanlar bir bavul,
Benimle bu sokakların kadınları ağladılar.
Asmalımescitte kaldı asıl kimliğim,
Ve sırtımda bir küfe pazarartığı sevgi.
Sonradan kitaplar verdiler,
Bense hep yaşamdan çevirdim...
Ahmet Cemal
__________________
Şiir Renk
|
Benzer Konular
Hybrid-Şeklinde
