|
Ülker'in Gözleri
Ülker'in Gözleri
Bir bahar sabahının karanlığında ıssız Gökte diz çökmüş iki titrek ışıklı yıldız Olan gözlerinize aşıkım, Bayan ülker! Mutlu, esen ve hoşken ve gülerken gülerken Nerden gelir bilinmez üzgünlüklerle birden Solan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Ne zaman perdelese içlerini bir buğu Ölümün güzelliği, özlemin yorgunluğu Dolan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Kalbinizin sezilmez parıltıcıklarını Bir büyük ateş gibi göstermenin sırrını Bulan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Ahmet Muhip Dıranas |
Yağmur, Gül ve Eller
Yağmur, Gül ve Eller
Yel yapraklarımı savurur, Dört yanım yağmurla örtülü; Güz vaktim gerçek ya, ne yağmur! Kafamda hep bir uykusuzluk Ve masamda bir düşler gülü, Gecenin içinde, soyunuk. Ve bir düşünce arasında Ellerim; beyaz, boş ve bencil, Bu gül’le gece arasında, Kopmuş gidiyor dallarımdan... Hayır, başımdan yana değil Uykusuzluğum, ellerimden.! Ahmet Muhip Dıranas |
Yaşarken
Yaşarken
Ağaçların daha bu bahçelerde Bütün yemişleri dalda sarkıyor; Umutların mola verdiği yerde Geceler bir nehir gibi akıyor. Baksan bir uzaklık var hangi yana, Hangi eşyaya dönsen boş bir ayna; Varmak istediğim uzak limana Gemiler beni almadan kalkıyor. Gelmedi gün daha, çalmadı saat, Daha uçurmuyor beni bu kanat; Sabırsızlanma, ey kapımdaki at! Güneş daha gözlerimi yakıyor. Ahmet Muhip Dıranas |
Yurt
Yurt
Doğuda bir yurdu vardı ozanların, Her gece uykumda bir nal şakırtısı; Serüvenlerini anlatır şarkısı At üzerinde ölen kahramanların. Egemen olduğu yer eski Hanların, Elden ele gök bir bayrağın yalkısı; Havada yalın bir kılıç parıltısı Korur düzenini geçmiş zamanların. Yaşadım sanırım ben orda bir zaman, Çıplak atlarda bir kadınla yan yana Bozkırlar boyunca çıkmışız akına. Kimbilir şimdi nerde? Hangi yıldızda? Ve hangi odada? İçtiği kımızda Beni anar mı ki o, dişi kahraman? Ahmet Muhip Dıranas |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 00:13. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2
Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.