Mehmet Başaran Şiirleri
             
             
            
        
 
   
        
        
            
            'Deniz' Dedik Öpüp Başımıza Koduk Tuzu Ekmeği 
 
İlk günlerindeki gibi Troya'nın 
Usulca dokundu mor yamaçlarına 
Gül parmaklı şafak İda'nın 
Işıdı sonyaz'ın gergin karnı 
Kuytularda ince bir rüzgar 
Okşadı küçük mavi çiçeklerini sevdanın 
Sürüp gidiyordu yaşamın gelgiti 
 
Sürüp gidiyordu doğumlar ölümler 
Ardından ölümcül sancıların 
Sese dönüştü titreyen çiyler 
Baktım gözlerin söylence rengi 
Neydi o yumuk avuçlarında 
Bir giz gibi sımsıkı tuttuğun şey 
Görünce dünyamızı neden ağladın 
Söğütler yaprak döktü sular ürperdi 
 
İlk günlerindeki gibi Troya'nın 
Hangi korkularla kim demiş 
Bir kız doğunca dört duvar sızlar diye 
Sızlamadı genişledi duvarlar 
Tanelenen başakla geçmişten geleceğe 
Bakır taslarla içildi şerbetin 
Itırlar defnelerle ilk çeyizin kondu sandığa 
Nişanlandın yaşama beşik kertmesi 
 
Onarmış gibi duvarlarını kentin 
Dayanıklı olsun diye tüm acılara 
Tuzladık kaya tuzuyla bedenini 
Yuduk kırk bir çeşit ot katılmış sularla 
Ve güllerin ve dikenlerin ve kırların acemisi 
Kesilmesin diye dar geçitlerde soluğun 
En mavi sözcüklerle seslendik sana 
'Deniz' dedik öpüp başımıza koduk tuzu ekmeği... 
 
Mehmet Başaran
         
        
 
   
        
        
        
        
        
        
        
        
     |