|
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Kaptan Söyleyebildiğimce açık söylüyorum işte: hiçbir şey yok görünürde. Gözlerim bu dürbünün içinde boncuklar gibi yuvarlanmakta. Aya bile varmadık daha, en yakın yıldızlarsa Allah bilir ne uzakta. Erik Stinus |
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Göçmen Kuşlar İlk Yaz Kadınsın sen Göğsünde fundalık çiçekleri Alnında, yeni açmış çiçeklerden bir sis. Rüzgardan bir ata binmiş de uçuyorsun unutulmuş ülkeme doğru bir başkasının boynuna dolanmış kolun Oynaşım yolculuğu yurt etmişsin kendine. Öpüşlerin bir yara, bir dans arp eşliğinde kiliseli tepelerde şeytanın çaldığı ve uzun zaman titreyen kara toprak evrende kimsesiz bir evin önünden geçip gittikten sonra atlı ordular. Erik Stinus |
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Kimin Suçu? Sağlığımız bozuldu, diyoruz, güzel günler geçip gitti. Ölüm mangalarının suçu değil bu, burada öyleleri. Yetişmenin suçu, diyor kimi; değişen havanın suçu, diyor komşum, romatizma ağrılarım söylüyor bunu; senin suçun, onun suçu, başkalarının suçu, her şey suçluluk duygusunun suçu, diyor mutlu suçsuzlar. Yahudilerin, Arapların, göçmenlerin, uzaklarda yaşayan sabırsız bir halkın ve elbette kızılların suçu oluyor sonunda, her şeyin kızıl ak ya da kara olmaması. Yanıt kesin değilse, suçu soranda aramalı... Erik Stinus |
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Şili Onbeşinci Kışında Düşlerimizi çiziyoruz duvarlara. Hiç acelemiz yok - gün ışığında: bütün renkler haklarını almalı, bütünüyle yazılmalı şiir, her sözcüğüyle başlangıçtan geleceğe kadar; nasıl ki mutfaktaki soğan, patates, fasulye ve ekmeğin gücü ve tadı, bölgedeki en karanlık köçelerden bir araya getirecektir çocukları; o kadar acı çektirmesin diye kurdukları düşler, biraz ısınsınlar diye ateşin yanında ve ilk şeftalinin çiçek açtığı, küstümotlarının çekinmeden güneşi yansıttıkları gün koşarlarken sokaklarda, bahçelerde, tarlalarda artık kimse yenemesin diye onları. Erik Stinus |
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Erik Stinus Şiirleri - Şair Erik Stinus Şiirleri - Erik Stinus Şiir
Vızıldayan Sinek Dünya küçüldü, ben nerdeyse kıpırdayamaz oldum, diyorum ki karıma: Kendimi hem Avrupalı hem Amerikalı gibi duyumsuyorum aynı anda, yüksek basınç denebilir buna, kanım, etim ve insanlığımın ağırlığı, kocaman bir ağırlık kafamın üzerinde. Ve mor yüksükleri, lastik emzikler gibi, pencereye yapışmış saksı bitkisine diyorum ki yabancı bir sesle: Öp dünyayı, gökyüzünü, ışığı, bu nimetler tüketilmeden önce. yaşamak için, birazcık olsun gergin olmalı insan, gevşeklik etme! Erik Stinus |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 06:43. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.6.0 RC 2
Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.