Ziya Osman Saba Şiirleri
SEBiL VE GÜVERCiNLER
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
En son sarkılarını dagıtarak rüzgara,
Beyaz boyunlarını uzattılar taşlara
Bir damla suya hasret gideceklermiş meger.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar.
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgar.
Mermer basamaklarda uçuşuyor beyaz tüyler.
ZİYA OSMAN SABA
|