Sensiz Uyanmak
Sensiz Uyanmak
Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen
Sanki gökler, bir kurşun buharıyla omzumda...
Ve ne tuhaf, gözlerim... gözlerime bir nehir
Bağlansa dolmayacak bir boşluk var başımda
Aynası gözlerimin, gönlündedir bilirim
Ruhuna sinmiş derim, dudağımın izleri!
Günahı hayal eder, utanır, irkilirim
Kirletmek bize düşmez, derim, nur denizleri
Bakma sen gönlüme, sitemi bitmez
Ne hüznü eksilir, ne sana doyar
Bilmez ki, kor ateş hülyalarının
Yağmuru, bilinmez bir başka diyar...
Açılır perdeler, bir gün ansızın
Bir hülya bitmeden, bir hülya başlar
Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen...
Ahmet Tevfik Ozan
|