Ahmet Oktay Şiirleri

**Renklerin Dansı** · 15.08.10, 02:38

Beş Kuruşa Aşk Şarkıları

Bir yalnızlık büyütürdüm saksıda
Kalandı çok eski günlerden
Bir bana yetsin, hıncımı arttırsın
Aşkımı pekiştirsin diye sevince.
Günüydü, gelip durdu hüznümün önünde
Gidilmemiş bir saklı deniz sandım.

Kıpırdamazdı yapraklar geceyle
Tüketirdi çiçeği, kuşu sevdiremeyen konyak
Bana neydi gülmeler, şarkılar
Otobüs durakları, alandaki kalabalık
Geldi durdu, alana merhaba dedim.

Bir göz bozgundur yerine göre
Vururdu pencereme rüzgâr,
Ben hep öyle bir gözdüm
Çığlığını kendine saklayan.
Düş kurmazdım, beklemezdim şurda burda,
Çiçek demetleri, bisikletler geçmezdi
Apansız geliverdi sokağıma.

Hıncım bana kalsın gayrı
Sen yalnızlığımı götür.
Bana çay demlemeyi öğret
Elimi yüzümü yıkamayı,
Ağzıma rakı koydurma.
Hıncım bana kalsın diyorum
Çünkü ben bu kenti kendimde büyüttüm
Bir barbarın vahşi ateşiyle,
Çünkü yapılarının taşında onulmazlığım
Çünkü şarkılar kanımın bedeli.

En sevdiğim kelimeler gibisin
Örneğin öfke gibi
Hani bir zamanlar
Dağda ve sokakta açan.
Örneğin umut gibi
Günde, gecede yitip durduğumuz
Zeytin dalını dal eden.
Örneğin aşk gibi
Denizlerin üzerinde yürüten.
Örneğin kavga gibi
Yüreğimi sıkı, saçlarımı kara tutan
Kayaları yumuşatan kavga gibi.

Denizler benim kadar kıpırdayamaz
Bak şimdi parklardayım
Bir çocuğun menevişli gözlerinde.
Hüzünleri bırakmanın günü
Günü çığlığı olmak dünyanın,
Hüznümü iki kat ediyor ama
Gecede alnıma dayalı alnın...

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:29

Beşir Fuad

Enis Batur'a
Gün doldu: Kendime bir aksisedayım
Ürktüm hep hayalâttan. Aklım
bana açıkla: Yırtılan
zaman mı gülün yaprağı mı? Elinde
buruşturuyordu validem. Kapatılmış
ve leyli bakışlı mecnune. Ömrüm
şimdiden "bir devr-i hüzün"
ve kapkara matem: Dizdizeyim
dalgın hayaletinle. Ufku
sen misin seyreyleyen
Darüşşifa'nın o tozlu
penceresinden, ben mi? Vehimler
ve cinnet korkusu
bana mirasın. Ölü oğul da
küçük, çıplak ayaklarıyla
geziniyor sofada, çatının
içindeki rüzgâr gibi.

Ey hafıza! Kanıyor
Ne varsa süzdüğün. Siyah zambak:
Koridorlarında usulca açan
o Cizvit mektebinin "Gecede
yazmayı mutad edindim"
daha o zamandan. Sırdır
çünkü yazı: Candan doğar
ve ayan ettikten sonra
sır olur

Nemsin benim
öteki zamanlardaki çocuk? Bir hasım
gibi mi büyüttüm seni kalbimde?
Sözüm sana yine de: Kimi gerçek
daha derin düşten. Düşler de
geleceğe gönderir ve Yitik Söz
dirilir okurun dilinde.
Yaşamım! Doğrusun
yanlış olduğun kadar. Bir diken
gibisin içimde.

Ah! Gülün yok.
Doğ karanlığın devâsa
rahminden de
okurum hisset beni:
"İntiharımı da fenne tatbik edeceğim:
Şiryanlardan birinin geçtiği mahalde
cildin altına klorit kokain şırınga
edip buranın hissini iptal ettikten
sonra orasını yarıp şiryanı keserek
seyelân-ı dem tevlidiyle terk-i hayat
edeceğim"

Zevcem! Kim kimin uçurumu?
Her ağuş, ne yapsak

bir serzeniş aslında. Metresim!
Kucaklaştık ama daha bir kez
buluşmadık. Tecilin
dolmasını bekledim ben.

Suret-İ Varaka
"Ameliyatımı icra ettim. Hiç
bir ağrı duymadım. Kan aksın
diye hiddetle kolumu kaldırdım"

Ki "kâğıt dahi kanla mülemma"

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:29

Envanter

Çok az şey saklamışım yaşamımda;
ne bir fotoğraf var ilk aşklardan
ne bir mektup,
dostlardan beş on tane;
şunları yazmış Stockholm'den
Demir Özlü 1983'te:
"rahmetli Çiğiltepe'nin oğlunu gördüm
geçenlerde Helsinki'de,
sürüyorum geçmişin izlerini".
Hangi izlerin peşinden gittim ben
içimde bir mahşer beklentisi?

Çok az şey biriktirmişim yaşamımda;
hiçbir andaç yok babamdan,
verdiği mineli çakmağı
unutmuşum bir Amerikan Bar'da;
ah umursamaz gençlik!
Sımsıkı tutsaydım şimdi
avucum ısınır mıydı acaba?

Yığınla not var ama masamın gözlerinde:
söyle 'Üç Kör' başlıklısı : -Homeros,
Milton, Borges-. İçgörü üzerine bir şiir
yazacaktım belki de. İşte bir başkası:
'Yolculuk' : -Odysseia, Moby Dick,
Karanlığın Yüreği-
Belli: Çıkış ve Varış ya da
Başlangıç ve Son takılmış kafama.
Demek ki yetişemiyor insan
ne yapsa kendi tasarısına.

Kitaplardaki kenar notlarında kalacak
benim ardımda bıraktığım iz,
anonim bir kimlik olacağım;
bir sahaf dükkânında yıllar sonra
satılmış kitaplarımı karıştıran okur
bilemeyecek
satırların altını benim çizdiğimi,
geçmişe ve geleceğe karışa karışa.

İthaf sayfalarını da yırtmalıyım yavaş yavaş;
yığınla düş kırıklığı, yanılış;
yüzünü görmediklerim var,
yazdıklarını sevmediklerim.
Küskün ölenler oldu bana,
kimlere küskün öleceğim
ben acaba?

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:30

Eski Bakır

Bir çığlığın içinde yakalıyorum seni
Kaç kez İstanbulsu,
Parıldayan, ışıtan, yakan bir alev gibi.
Üstünde uzun, pis, yalnız sokakların yağmuru..
Odaların, merhabaların, gülücüklerin sıkıntısı
Tramvayların, vapurların sıkıntısı
Yitmiş aşkların, yitecek aşkların
Aynı vazoların, aynı öğütlerin, aynı yasakların sıkıntısı.
Yakalıyorum, öpüyorum, avutuyorum.
Karanlık etini kemiriyor,
Vaktimiz kısa,
Düşlerimizi kolluyorlar durmadan
Durmadan kovuşturuyorlar
Mendilimi ıslatıp alnına koyduğum
Suyundan içtiğimiz hayat çeşmeyi,
Yalnız-geceler boyu uzanan kadını bakırlarda
Durmadan horluyorlar
Geyiğim, saklım benim
Bakma arkana, ne olur, aldırma
Onulmazlığımızdan büyük yapılar kurduk
Horlandıkça aşkımız, derya.
Vaktimiz kısa,
Karıncalara, rüzgarlara, sulara dokunmak
Uyanan toprakları bilmek gerekiyor.
Ormanlar görmüş dolunayın tılsımını
Ağlamayı unutmadan
Dövüşmeyi bilmek
Tırnaklarınla tutunmayı bilmek gerekiyor
Sağılandığımızı, kollandığımızı bilmek gerekiyor

Kapa tunç, kapılarını gece
Soğuktan, kırgın, parasız milyon kişi.
Geyiğim, saklım benim,
Ölüm dayanmadan kapıya
Sev, öp, yitir beni...

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:30

Gölgeleri Kullanmak

İşte bir ses geçiyor sıkıntıdan
baksam pencerede yağmur da var,
hani saçlarını ya da göğsünü
çok ince bir hüzünle bezeyen.
Oyuncaklar da var yalnızlıktan
bir parkta ölümü güzel kılar,
hani sarmaşıkça uzandığın yatakta
durmadan aşıladığım sana.

Hayır yaşamıyor suda o balık,
bir yanıltı daha çiçek aldığım.
Herkesin bebeği var odalarda
ölüme ve daha sıkılmak için.
Uzayan sakalım sabaha kadar
uçup giden bir kuş koynundan,
belki yanında bile olmadım.

Eğildiğin sular da yalan
salınıp duran gemilerle aldanma.
Demiyorum hiç mi olmasın kokun, o yatak.
Ben umutsuzluğun domino taşı
şimdi açım, suskunum bak.
Hele bir çağırsın kanın türküsü
hele bir kıpırdasın kumsalda
ağları ve renkli balıklarıyla halk,
silâh tutarım dağlarda.

Bu oda emanet, hadi uzan,
şimdi ellerim de çok nazlı
bir karanfille kanar.
Sunduğum bu yalnız, çocuk ülke,
bak, gece de göğsümde çok ağır,
şaşkın değilim ama silahımı yitirdim.
Gelsin leylâkların açma zamanı
mümkün silâhımı halkımla bulmak.

Hadi uzan özlemim kadar,
bulutlar gidiyor, şimdi işim
çoğaltıp gölgeleri kullanmak...

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:30

Kaç Kişiyiz Kendimizde

Pavese, Malcolm Lowry. İkizlerim.
Gece de sonsuz değil,
kötülük de. Ben de denedim.
Lav fokurdarken, gidip geldim
delilikleri. Bin vampir besledim
şuramdaki inde. Sövdüm
ve şehvetle öptüm her Meleği;
ah! Bilemedim.
Kaç kişiyiz kendimizde
Karabasanlar yaşattım
beni sevenlere,
bir hataydım, besbelli.
İçimdeki ölümden
içimdeki ölümden
içimdeki ölümden ürettim her şeyi...

Ahmet Oktay

**Şiir Renk** · 24.05.11, 23:31

Ulukışla'da Saat Beş

Saat beş. Yoğurt vuruyor analar,
akşam
kaçak tütün gibi koyu, yumuşak,
alev almış göçebe bir kurt sesi
kalaysız bakraca, buzlayan ovaya yansıyan,
yok tipiye gem vuran
ve narayı hançer gibi kullanan atlılar,
toprak suskun
anaların güz bahçesi kesilmiş gözleri
zehrini içine akıtıyor çıkrıklar.

Saat beş. Zonkluyor belleğimde
Aksaray yolunda gördüğüm
gülgillerden bir bitki
Şemdinli'de ırmak gibi akıp geçen
yemyeşil sıbyan ölümleri,
alınları dövmeli kadınların
uçurumlardan daha yabanıl
söylediği ağıt mıydı, ninni mi?

Bir pişmanlık mıdır yaşananlar?
Elini bir an suda unutup gitmesi,
bakarken ardından ağbani hırkaların.
İnsanınkine benzer kederi
yalnız kalan tahta köPage Rankingülerin.
Gün kaydını düşer çıplak çocuklarla
bellek körelir düşürülmüş bir elmas gibi
kurumuş bir dere yatağında.
Yaralı tavşan ne bırakır ki
ardında kan izinden başka?
Isparta'da koku yapılır gülden
Aksaray'da bıçak gibi yalnızlık
Hakkari'de efsane.
Balkıyan bulutu görür başak
mavilik gülümseyiş gibi titrediğinde,
ben erken ölümü gördüm
Ulukışla'da saat beşte
Yalınayak suya basıyordu bir çocuk...

Ahmet Oktay

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Ahmet Oktay Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 6
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 1777

15.08.10, 02:38	#1
Kullanıcı Profili Renklerin Dansı S.Moderators Tualim.NetRenklerin Dansı Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: May 2009 Üye No: 27 Mesajlar: 3.656 Konular: 2075	Ahmet Oktay Şiirleri Beş Kuruşa Aşk Şarkıları Bir yalnızlık büyütürdüm saksıda Kalandı çok eski günlerden Bir bana yetsin, hıncımı arttırsın Aşkımı pekiştirsin diye sevince. Günüydü, gelip durdu hüznümün önünde Gidilmemiş bir saklı deniz sandım. Kıpırdamazdı yapraklar geceyle Tüketirdi çiçeği, kuşu sevdiremeyen konyak Bana neydi gülmeler, şarkılar Otobüs durakları, alandaki kalabalık Geldi durdu, alana merhaba dedim. Bir göz bozgundur yerine göre Vururdu pencereme rüzgâr, Ben hep öyle bir gözdüm Çığlığını kendine saklayan. Düş kurmazdım, beklemezdim şurda burda, Çiçek demetleri, bisikletler geçmezdi Apansız geliverdi sokağıma. Hıncım bana kalsın gayrı Sen yalnızlığımı götür. Bana çay demlemeyi öğret Elimi yüzümü yıkamayı, Ağzıma rakı koydurma. Hıncım bana kalsın diyorum Çünkü ben bu kenti kendimde büyüttüm Bir barbarın vahşi ateşiyle, Çünkü yapılarının taşında onulmazlığım Çünkü şarkılar kanımın bedeli. En sevdiğim kelimeler gibisin Örneğin öfke gibi Hani bir zamanlar Dağda ve sokakta açan. Örneğin umut gibi Günde, gecede yitip durduğumuz Zeytin dalını dal eden. Örneğin aşk gibi Denizlerin üzerinde yürüten. Örneğin kavga gibi Yüreğimi sıkı, saçlarımı kara tutan Kayaları yumuşatan kavga gibi. Denizler benim kadar kıpırdayamaz Bak şimdi parklardayım Bir çocuğun menevişli gözlerinde. Hüzünleri bırakmanın günü Günü çığlığı olmak dünyanın, Hüznümü iki kat ediyor ama Gecede alnıma dayalı alnın... Ahmet Oktay __________________ TUALİ*M.NET*

24.05.11, 23:29	#2
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Beşir Fuad Beşir Fuad Enis Batur'a Gün doldu: Kendime bir aksisedayım Ürktüm hep hayalâttan. Aklım bana açıkla: Yırtılan zaman mı gülün yaprağı mı? Elinde buruşturuyordu validem. Kapatılmış ve leyli bakışlı mecnune. Ömrüm şimdiden "bir devr-i hüzün" ve kapkara matem: Dizdizeyim dalgın hayaletinle. Ufku sen misin seyreyleyen Darüşşifa'nın o tozlu penceresinden, ben mi? Vehimler ve cinnet korkusu bana mirasın. Ölü oğul da küçük, çıplak ayaklarıyla geziniyor sofada, çatının içindeki rüzgâr gibi. Ey hafıza! Kanıyor Ne varsa süzdüğün. Siyah zambak: Koridorlarında usulca açan o Cizvit mektebinin "Gecede yazmayı mutad edindim" daha o zamandan. Sırdır çünkü yazı: Candan doğar ve ayan ettikten sonra sır olur Nemsin benim öteki zamanlardaki çocuk? Bir hasım gibi mi büyüttüm seni kalbimde? Sözüm sana yine de: Kimi gerçek daha derin düşten. Düşler de geleceğe gönderir ve Yitik Söz dirilir okurun dilinde. Yaşamım! Doğrusun yanlış olduğun kadar. Bir diken gibisin içimde. Ah! Gülün yok. Doğ karanlığın devâsa rahminden de okurum hisset beni: "İntiharımı da fenne tatbik edeceğim: Şiryanlardan birinin geçtiği mahalde cildin altına klorit kokain şırınga edip buranın hissini iptal ettikten sonra orasını yarıp şiryanı keserek seyelân-ı dem tevlidiyle terk-i hayat edeceğim" Zevcem! Kim kimin uçurumu? Her ağuş, ne yapsak bir serzeniş aslında. Metresim! Kucaklaştık ama daha bir kez buluşmadık. Tecilin dolmasını bekledim ben. Suret-İ Varaka "Ameliyatımı icra ettim. Hiç bir ağrı duymadım. Kan aksın diye hiddetle kolumu kaldırdım" Ki "kâğıt dahi kanla mülemma" Ahmet Oktay

24.05.11, 23:29	#3
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Envanter Envanter Çok az şey saklamışım yaşamımda; ne bir fotoğraf var ilk aşklardan ne bir mektup, dostlardan beş on tane; şunları yazmış Stockholm'den Demir Özlü 1983'te: "rahmetli Çiğiltepe'nin oğlunu gördüm geçenlerde Helsinki'de, sürüyorum geçmişin izlerini". Hangi izlerin peşinden gittim ben içimde bir mahşer beklentisi? Çok az şey biriktirmişim yaşamımda; hiçbir andaç yok babamdan, verdiği mineli çakmağı unutmuşum bir Amerikan Bar'da; ah umursamaz gençlik! Sımsıkı tutsaydım şimdi avucum ısınır mıydı acaba? Yığınla not var ama masamın gözlerinde: söyle 'Üç Kör' başlıklısı : -Homeros, Milton, Borges-. İçgörü üzerine bir şiir yazacaktım belki de. İşte bir başkası: 'Yolculuk' : -Odysseia, Moby Dick, Karanlığın Yüreği- Belli: Çıkış ve Varış ya da Başlangıç ve Son takılmış kafama. Demek ki yetişemiyor insan ne yapsa kendi tasarısına. Kitaplardaki kenar notlarında kalacak benim ardımda bıraktığım iz, anonim bir kimlik olacağım; bir sahaf dükkânında yıllar sonra satılmış kitaplarımı karıştıran okur bilemeyecek satırların altını benim çizdiğimi, geçmişe ve geleceğe karışa karışa. İthaf sayfalarını da yırtmalıyım yavaş yavaş; yığınla düş kırıklığı, yanılış; yüzünü görmediklerim var, yazdıklarını sevmediklerim. Küskün ölenler oldu bana, kimlere küskün öleceğim ben acaba? Ahmet Oktay

24.05.11, 23:30	#4
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Eski Bakır Eski Bakır Bir çığlığın içinde yakalıyorum seni Kaç kez İstanbulsu, Parıldayan, ışıtan, yakan bir alev gibi. Üstünde uzun, pis, yalnız sokakların yağmuru.. Odaların, merhabaların, gülücüklerin sıkıntısı Tramvayların, vapurların sıkıntısı Yitmiş aşkların, yitecek aşkların Aynı vazoların, aynı öğütlerin, aynı yasakların sıkıntısı. Yakalıyorum, öpüyorum, avutuyorum. Karanlık etini kemiriyor, Vaktimiz kısa, Düşlerimizi kolluyorlar durmadan Durmadan kovuşturuyorlar Mendilimi ıslatıp alnına koyduğum Suyundan içtiğimiz hayat çeşmeyi, Yalnız-geceler boyu uzanan kadını bakırlarda Durmadan horluyorlar Geyiğim, saklım benim Bakma arkana, ne olur, aldırma Onulmazlığımızdan büyük yapılar kurduk Horlandıkça aşkımız, derya. Vaktimiz kısa, Karıncalara, rüzgarlara, sulara dokunmak Uyanan toprakları bilmek gerekiyor. Ormanlar görmüş dolunayın tılsımını Ağlamayı unutmadan Dövüşmeyi bilmek Tırnaklarınla tutunmayı bilmek gerekiyor Sağılandığımızı, kollandığımızı bilmek gerekiyor Kapa tunç, kapılarını gece Soğuktan, kırgın, parasız milyon kişi. Geyiğim, saklım benim, Ölüm dayanmadan kapıya Sev, öp, yitir beni... Ahmet Oktay

24.05.11, 23:30	#5
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Gölgeleri Kullanmak Gölgeleri Kullanmak İşte bir ses geçiyor sıkıntıdan baksam pencerede yağmur da var, hani saçlarını ya da göğsünü çok ince bir hüzünle bezeyen. Oyuncaklar da var yalnızlıktan bir parkta ölümü güzel kılar, hani sarmaşıkça uzandığın yatakta durmadan aşıladığım sana. Hayır yaşamıyor suda o balık, bir yanıltı daha çiçek aldığım. Herkesin bebeği var odalarda ölüme ve daha sıkılmak için. Uzayan sakalım sabaha kadar uçup giden bir kuş koynundan, belki yanında bile olmadım. Eğildiğin sular da yalan salınıp duran gemilerle aldanma. Demiyorum hiç mi olmasın kokun, o yatak. Ben umutsuzluğun domino taşı şimdi açım, suskunum bak. Hele bir çağırsın kanın türküsü hele bir kıpırdasın kumsalda ağları ve renkli balıklarıyla halk, silâh tutarım dağlarda. Bu oda emanet, hadi uzan, şimdi ellerim de çok nazlı bir karanfille kanar. Sunduğum bu yalnız, çocuk ülke, bak, gece de göğsümde çok ağır, şaşkın değilim ama silahımı yitirdim. Gelsin leylâkların açma zamanı mümkün silâhımı halkımla bulmak. Hadi uzan özlemim kadar, bulutlar gidiyor, şimdi işim çoğaltıp gölgeleri kullanmak... Ahmet Oktay

24.05.11, 23:30	#6
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Kaç Kişiyiz Kendimizde Kaç Kişiyiz Kendimizde Pavese, Malcolm Lowry. İkizlerim. Gece de sonsuz değil, kötülük de. Ben de denedim. Lav fokurdarken, gidip geldim delilikleri. Bin vampir besledim şuramdaki inde. Sövdüm ve şehvetle öptüm her Meleği; ah! Bilemedim. Kaç kişiyiz kendimizde Karabasanlar yaşattım beni sevenlere, bir hataydım, besbelli. İçimdeki ölümden içimdeki ölümden içimdeki ölümden ürettim her şeyi... Ahmet Oktay

24.05.11, 23:31	#7
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ulukışla'da Saat Beş Ulukışla'da Saat Beş Saat beş. Yoğurt vuruyor analar, akşam kaçak tütün gibi koyu, yumuşak, alev almış göçebe bir kurt sesi kalaysız bakraca, buzlayan ovaya yansıyan, yok tipiye gem vuran ve narayı hançer gibi kullanan atlılar, toprak suskun anaların güz bahçesi kesilmiş gözleri zehrini içine akıtıyor çıkrıklar. Saat beş. Zonkluyor belleğimde Aksaray yolunda gördüğüm gülgillerden bir bitki Şemdinli'de ırmak gibi akıp geçen yemyeşil sıbyan ölümleri, alınları dövmeli kadınların uçurumlardan daha yabanıl söylediği ağıt mıydı, ninni mi? Bir pişmanlık mıdır yaşananlar? Elini bir an suda unutup gitmesi, bakarken ardından ağbani hırkaların. İnsanınkine benzer kederi yalnız kalan tahta köPage Rankingülerin. Gün kaydını düşer çıplak çocuklarla bellek körelir düşürülmüş bir elmas gibi kurumuş bir dere yatağında. Yaralı tavşan ne bırakır ki ardında kan izinden başka? Isparta'da koku yapılır gülden Aksaray'da bıçak gibi yalnızlık Hakkari'de efsane. Balkıyan bulutu görür başak mavilik gülümseyiş gibi titrediğinde, ben erken ölümü gördüm Ulukışla'da saat beşte Yalınayak suya basıyordu bir çocuk... Ahmet Oktay

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
Ahmet Uysal Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	1	29.09.11 23:50
Ahmet Özer Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	1	24.05.11 23:34
Ahmet Necdet Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	6	05.02.11 22:46
Oktay Rıfat Horozcu Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	20.08.10 22:42
Kul Ahmet Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	18.08.10 01:32