Bahtiyar Vahapzade Şiirleri
             
             
            
        
 
   
        
        
            
            Annem Öldü Mü? 
 
ne hız ellerini üzdün dünyadan 
balanı tek koyup nereye gittin? 
nasıl yok oluyormuş bir anda insan 
sanki bu dünyada hiç yok imişsin.. 
 
güneş gurup etti... oda karardı... 
bir anda yok oldun sen hayal gibi. 
şimdi düşünürüm senden ne kaldı.. 
gönlünde hatıran kara hal gibi... 
 
beni boya başa yetirdin anne 
bize borçlu bildik her zaman seni 
sen beni dünyaya getirdin anne 
bense yola saldım dünyadan seni... 
 
sen bana beşikte ninni çalmışsın 
bugün ninni çalsam sana ben de mi? 
senin şirin şirin ninnilerini  
sana gaytarayım cenazende mi? 
 
"uykun şirin olsun" diyerdin bana  
"uykun şirin olsun" deyim mi sana 
gerek ben başına dönüm dolanım, 
beni hayat için hep uyutanım, 
 
söyle ölümçün 
nasıl uyutayım seni ben bugün? 
 
bu nasıl dünyadır anlayamam ben, 
cilvesi cürbecür, rengi cürbecür 
dün öz nefesiyle seni isiden 
bugün buza dönüp, taşa dönüptür 
 
bu nasıl dünyadır... 
insanoğlunun 
hayali göktedir kendi yerdedir... 
sağken omuzunda hayatın yükü 
ölende ceseti çiyinlerdedir... 
bu nice dünyadır bu nice dünya 
ölüm hakikat hayatı rüya 
derdimin gamımın ortağı sendin 
niye yüz çevirdin ya niye benden?... 
"derdin bana gelsin" hani diyerdin 
niye dert ekledin derdime ya sen 
 
annem, kimse seni darıltmamıştır, 
ben seni  
ben seni darıltan kadar. 
şimdi kime açsam derdimi bir bir 
kim benim derdime yanar sen kadar? 
evin her yerinde görülür yerin 
gözüm ahtarcıdır anne ey anne 
"ninem" "hani" diyor küçük azerin 
ne cevap verem ana ey ana 
bilmem bilmem bilmem bu ölüm nedir 
hayat var iken 
nefesin ey anam hala evdedir 
kendin yer altında taşa dönmüşsün 
 
bugün yedin oldu... 
annem yedi gün, 
bizimle beraber ağlar odalar 
sana 
yalnız sana 
sana demek için 
gönlümde ne kadar bilsen sözüm var... 
 
annem ısmarlandın anne toprağa 
bu ölüm sineme çekti dağ benim 
sen benim arkamda benzerdin dağa 
sanki de arkamdan uçtu dağ benim... 
 
ömrü başa vurdun altmış yaşında 
altmışın üstünde durup yaşında 
artık senin için durudğu zaman 
benim çün dolaşır 
gün olur akşam... 
vakit geçer sen benden uzaklaşırsın 
ben sana günbegün yakınlaşırım... 
 
Şubat 1963 
 
Bahtiyar Vahapzade
         
        
 
   
        
        
        
        
        
        
        
        
     |