Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:51

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Küçüğüm

Aynı sokakta oturuyorduk. Hergün bir kızla geliyordu eve. Adı
Esrarengizdi, herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse
gerçeği bilmezdi kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü, kumraldı. Mahallenin
kızları hayrandı ona bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz, sadecegelir geçerdi.

Birgün onunla yolda karşılaştık. Çok güzel bir yüzü vardı, bana gülümsedi.

Şaşırdım ama yine de onu sevmiyordum. Fakat o çok farklıydı… Gece
boyunca lambası yanardı.

Uyumak yerine onun evini seyrediyordum, onu sevmediğim halde herşeğiyle ilgileniyordum. Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım, o an anladım ki hep kendimi kandırmışım, ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş.
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım.
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince hep onu savundum. Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum.
Onu yine yolda gördüm bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım.
Acelem var Küçüğüm dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim.
Yolunu gözledim.
Birgün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip
kapıyı çaldım. Açtı, ne var

Küçüğüm dedi. Seni Seviyorum dedim. Gülümsedi.
Evet dedi. ne evet dedim, konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım. Birgün kızlarla konuşurken ambulans geldi, onun evine girdi.
Sedye ile onu dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken; Ben de seni Küçüğüm dedi ve gözlerini yumdu. Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu...
Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokakta gezdim. Göz yaşalarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı.
Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin vermeyince kız evden
kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse ölmüş. Çok sevip Acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler evin duvarında Küçüğüm yazısını bulmuş; Küçüğüm sen de ölme yazıyormuş bende seni sevdim. Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm Aynı sokakta oturuyorduk. Hergün bir kızla

geliyordu eve. Adı Esrarengizdi, herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse gerçeği bilmezdi kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü, kumraldı. Mahallenin kızları hayrandı ona bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz, sadece gelir geçerdi.
Birgün onunla yolda karşılaştık. Çok güzel bir yüzü vardı, bana gülümsedi.
Şaşırdım ama yine de onu sevmiyordum. Fakat o çok farklıydı... Gece
boyunca lambası yanardı.
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum, onu sevmediğim halde herşeğiyle ilgileniyordum. Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım, o an anladım ki hep kendimi kandırmışım, ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş.
Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım.
Herkes onun kötü olduğunu söyleyince hep onu savundum. Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum.
Onu yine yolda gördüm bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım.
Acelem var Küçüğüm dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim.
Yolunu gözledim.
Birgün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip
kapıyı çaldım. Açtı, ne var Küçüğüm dedi. Seni Seviyorum dedim. Gülümsedi.
Evet dedi. ne evet dedim, konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım. Birgün kızlarla konuşurken ambulans geldi, onun evine girdi.
Sedye ile onu dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken; Ben de seni Küçüğüm dedi ve gözlerini yumdu. Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu...
Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokakta gezdim. Göz yaşalarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı.
Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin vermeyince kız evden
kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse

ölmüş. Çok sevip Acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler evin duvarında Küçüğüm yazısını bulmuş; Küçüğüm sen de ölme yazıyormuş bende seni sevdim.

Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm Küçüğüm...

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:52

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Sen Dönene Dek (Kendime Söz Verdim)

Kendime söz verdim
Biliyorsun
Kaybetmeyeceğim yüreğimi
Hani
Sevdalara tuz basan bir şiir var ya
İşte öyle...
Tuz basacağım yaralarıma
Sen dönene dek.
Sen dönene dek
Dostlarımın rüyalarına
Gülüp geçeceğim
Sabah hayırlarına yoracağım
Çok kereler.
Kendi rüyalarımı ise
Kendime saklayacağım
Sen dönene dek.
Yitmesine izin vermeyeceğim
Güçlülüğümün
Korkularıma tuz basacağım bu kere.
Hele akşamın kör alacasında
Yapayalnızken
Büyüyen korkularımın.
Sen gelene dek
Şarkılarım olacak yüreğimde
Oynak, kıvrak,
Şen şakrak değil belki
Hüzünlü,ağırbaşlı
Kim bilir...
Ama güzel şarkılar olacak
Besbelli.
Sen dönene dek
Kuşların kanatlarına
Takılacak gönlüm.
Seyredecek dünyayı mavilerden
Senden haberler bekleyerek
Kuş misali
Titreyerek
Sen gelene dek,
Kötü

düşünmeyeceğim
Kara bulutlar
Olmayacak beynimde
Söz verdim bir kere,
Beyaza kesecek
Yüreğim.
Sen dönene dek
Şiirler yazacağım aşka dair
Yağmurlar olacak içinde
Rüzgarlar olacak.
Ve güneş doğunca
Yeniden
Gökkuşağı çıkacak diye
Bekleyeceğim.
Sen dönene dek
Alışveriş yapacağım
Çay içeceğim çok kez.
Müzik

dinleyeceğim
Yemek yiyeceğim.
Uyuyup, uyanacağım
İş de yapacağım elbet.
İşe de gideceğim.
Geceler olacak
Sabahlar olacak
Fırtınalar olacak.
Korkular,
Ümitsizlikle savaşacak.
Parasız kalacağım.
Çaresiz kalacağım.
Zorda kalacağım
Anlayacağın.
Kızma sakın...
Bazen ağlayacağım.
Çok değil be gülüm.
Sen dönene dek.
Sen dönene
Sen...

Ömer Köroğlu

**Şiir Renk** · 29.10.12, 01:54

Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri

Arkadaş & Sevgili

İnsan bazen arkadaşlarına sevgili gibi davranıyor.
Sahipleniyor,kıskanıyor ama gırtlağına çökmeden.
Tatlı tatlı flört ediyor ama sınırları aşmadan.
Birlikte gülmekten ölüyor,çok ama çok eğleniyor,dağıtıyor,yerlere düşüyor,günün cılkını çıkartıyor ama o arkadaş ya, sevgili değil ya, hiç sorun olmuyor.
Her şeyi konuşuyorlar, pek fazla sansür uygulamıyor,sürekli anlatıyorlar,fazlasıyla ilgili oluyor; kulaklarını kocaman kocaman açıp,dinliyor.
En önemlisi de büyük bir coşkuyla sonsuza kadar yapılan isler üzerine konuşabiliyorlar, çünkü is paylaşılabiliyor,birlikte benzer isler üretiliyor.
Müthiş bir keyifle dedikodu yapabiliyor, hatta kendi karisini,kocasını,

sevgilisini bile çekiştirebiliyor.
Arkadaşlık, bu açıdan insanin hayatini keyifle idame ettirebilmesi için büyük bir avantaj oluyor.
Ama insan sevgilisine her zaman arkadaş gibi davranamıyor.
Bir kere eleştiriler,haliyle bu kadar net dile getirilemiyor.
Sevgiliyle bir arkadaşla konuşulduğu gibi her zaman rahat da konuşulamıyor.
Tehlikeli sularda dolaşmaktan kaçınmak gerekiyor.
Çünkü,sonuçlarını bedellerini ödemek gerekebilir, burnundan fitil fitil getirebilir,dikkatli olmakta fayda var.
Çünkü sevgililik onuru çok kolay yaralanabiliyor.
insan,sevgiliyken, evliyken çok daha hassaslaşıyor.
En küçük şeye bile ”Bana bunu nasıl yapar?” oluyor.
Oysa arkadaşının kaldırabileceği sınırlar çok daha geniş.
İnsan her zaman sevgiliyi dinlemek de istemiyor, bütün gün başka insanları dinlemiş olduğundan yorulmuş oluyor, gına gelmiş oluyor.
Ya da karşındaki seni dinlemek istemiyor.
Ortama bir sessizlik çöküyor, ”Tetiği ilk kim çekecek?” diye gergin bir bekleyişe giriliyor.
Bir de tabii sevgiliyle ya da esinle sabahlara kadar gülünüp eğlenilemiyor.
Kalabalık içinde isin içine başkalarının ne düşüneceği girdiğinden gerilim artıyor, ‘biz”i düşünmekten ”ben” karambole gidiyor.
Sevgiliyle başka bir koza yaratılıyor, o koza içine giriliyor, hiç itirazım yok, o da güzel ama ayrı kategorilerdeki ilişkiler gibi sanki: arkadaş olunca başka şeyler paylaşılıyor, sevgili ya da evli olunca başka şeyler paylaşılıyor.
En iyisi,en güzeli ama en zoru da bu iki kategoriyi birleştirebilmek galiba.
“Arkadaş-sevgili olabilmek.”
Hem arkadaşın hem sevgilin gibi olabileceğin biri, hem arkadaşlığı hem sevgililiği paylaşabileceğin biriyle üretmek,gülmek,ağlamak, konuşmak,çekiştirmek çok daha güzel geliyor.
Kolay bir şeyden söz

etmiyorum tabii.
Arkadaş gibi zamanı geldiğinde geri çekilebilmek,uygun düştüğünde de sevgili gibi davranabilmek, bu iki rolü birbirine karıştırmadan oynayabilmek her baba yiğidin harcı değil.
Ama yapabilenler de yok değil.
Yapabilenler mutluluğu ve güzellikleri yakalayabiliyorlar zaten.

Ömer Köroğlu

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri	Konudaki Cevap Sayısı 12
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 42208

29.10.12, 01:51	#1
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Küçüğüm Aynı sokakta oturuyorduk. Hergün bir kızla geliyordu eve. Adı Esrarengizdi, herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse gerçeği bilmezdi kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü, kumraldı. Mahallenin kızları hayrandı ona bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz, sadecegelir geçerdi. Birgün onunla yolda karşılaştık. Çok güzel bir yüzü vardı, bana gülümsedi. Şaşırdım ama yine de onu sevmiyordum. Fakat o çok farklıydı… Gece boyunca lambası yanardı. Uyumak yerine onun evini seyrediyordum, onu sevmediğim halde herşeğiyle ilgileniyordum. Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım, o an anladım ki hep kendimi kandırmışım, ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş. Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince hep onu savundum. Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum. Onu yine yolda gördüm bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım. Acelem var Küçüğüm dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim. Yolunu gözledim. Birgün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip kapıyı çaldım. Açtı, ne varKüçüğüm dedi. Seni Seviyorum dedim. Gülümsedi. Evet dedi. ne evet dedim, konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım. Birgün kızlarla konuşurken ambulans geldi, onun evine girdi. Sedye ile onu dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken; Ben de seni Küçüğüm dedi ve gözlerini yumdu. Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu... Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokakta gezdim. Göz yaşalarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı. Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin vermeyince kız evden kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse ölmüş. Çok sevip Acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler evin duvarında Küçüğüm yazısını bulmuş; Küçüğüm sen de ölme yazıyormuş bende seni sevdim. Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm Aynı sokakta oturuyorduk. Hergün bir kızlageliyordu eve. Adı Esrarengizdi, herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse gerçeği bilmezdi kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü, kumraldı. Mahallenin kızları hayrandı ona bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz, sadece gelir geçerdi. Birgün onunla yolda karşılaştık. Çok güzel bir yüzü vardı, bana gülümsedi. Şaşırdım ama yine de onu sevmiyordum. Fakat o çok farklıydı... Gece boyunca lambası yanardı. Uyumak yerine onun evini seyrediyordum, onu sevmediğim halde herşeğiyle ilgileniyordum. Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım, o an anladım ki hep kendimi kandırmışım, ona karşı hissettiğim şey sevgiymiş. Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü olduğunu söyleyince hep onu savundum. Onunla karşılaşmak için kapıda dururdum. Onu yine yolda gördüm bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım. Acelem var Küçüğüm dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim. Yolunu gözledim. Birgün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekleyip kapıyı çaldım. Açtı, ne var Küçüğüm dedi. Seni Seviyorum dedim. Gülümsedi. Evet dedi. ne evet dedim, konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım. Birgün kızlarla konuşurken ambulans geldi, onun evine girdi. Sedye ile onu dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken; Ben de seni Küçüğüm dedi ve gözlerini yumdu. Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu... Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokakta gezdim. Göz yaşalarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı. Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin vermeyince kız evden kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyseölmüş. Çok sevip Acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler evin duvarında Küçüğüm yazısını bulmuş; Küçüğüm sen de ölme yazıyormuş bende seni sevdim. Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben öldüm Küçüğüm... Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:52	#2
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Sen Dönene Dek (Kendime Söz Verdim) Kendime söz verdim Biliyorsun Kaybetmeyeceğim yüreğimi Hani Sevdalara tuz basan bir şiir var ya İşte öyle... Tuz basacağım yaralarıma Sen dönene dek. Sen dönene dek Dostlarımın rüyalarına Gülüp geçeceğim Sabah hayırlarına yoracağım Çok kereler. Kendi rüyalarımı ise Kendime saklayacağım Sen dönene dek. Yitmesine izin vermeyeceğim Güçlülüğümün Korkularıma tuz basacağım bu kere. Hele akşamın kör alacasında Yapayalnızken Büyüyen korkularımın. Sen gelene dek Şarkılarım olacak yüreğimde Oynak, kıvrak, Şen şakrak değil belki Hüzünlü,ağırbaşlı Kim bilir... Ama güzel şarkılar olacak Besbelli. Sen dönene dek Kuşların kanatlarına Takılacak gönlüm. Seyredecek dünyayı mavilerden Senden haberler bekleyerek Kuş misali Titreyerek Sen gelene dek, Kötüdüşünmeyeceğim Kara bulutlar Olmayacak beynimde Söz verdim bir kere, Beyaza kesecek Yüreğim. Sen dönene dek Şiirler yazacağım aşka dair Yağmurlar olacak içinde Rüzgarlar olacak. Ve güneş doğunca Yeniden Gökkuşağı çıkacak diye Bekleyeceğim. Sen dönene dek Alışveriş yapacağım Çay içeceğim çok kez. Müzikdinleyeceğim Yemek yiyeceğim. Uyuyup, uyanacağım İş de yapacağım elbet. İşe de gideceğim. Geceler olacak Sabahlar olacak Fırtınalar olacak. Korkular, Ümitsizlikle savaşacak. Parasız kalacağım. Çaresiz kalacağım. Zorda kalacağım Anlayacağın. Kızma sakın... Bazen ağlayacağım. Çok değil be gülüm. Sen dönene dek. Sen dönene Sen... Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

29.10.12, 01:54	#3
Kullanıcı Profili Şiir Renk Moderator Tualim.NetŞiir Renk Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Sep 2009 Üye No: 218 Mesajlar: 989 Konular: 86	Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Ömer Köroğlu Şiirleri - Ömer Köroğlu Şiir - Ömer Köroğlu Seçme Şiirleri Arkadaş & Sevgili İnsan bazen arkadaşlarına sevgili gibi davranıyor. Sahipleniyor,kıskanıyor ama gırtlağına çökmeden. Tatlı tatlı flört ediyor ama sınırları aşmadan. Birlikte gülmekten ölüyor,çok ama çok eğleniyor,dağıtıyor,yerlere düşüyor,günün cılkını çıkartıyor ama o arkadaş ya, sevgili değil ya, hiç sorun olmuyor. Her şeyi konuşuyorlar, pek fazla sansür uygulamıyor,sürekli anlatıyorlar,fazlasıyla ilgili oluyor; kulaklarını kocaman kocaman açıp,dinliyor. En önemlisi de büyük bir coşkuyla sonsuza kadar yapılan isler üzerine konuşabiliyorlar, çünkü is paylaşılabiliyor,birlikte benzer isler üretiliyor. Müthiş bir keyifle dedikodu yapabiliyor, hatta kendi karisini,kocasını,sevgilisini bile çekiştirebiliyor. Arkadaşlık, bu açıdan insanin hayatini keyifle idame ettirebilmesi için büyük bir avantaj oluyor. Ama insan sevgilisine her zaman arkadaş gibi davranamıyor. Bir kere eleştiriler,haliyle bu kadar net dile getirilemiyor. Sevgiliyle bir arkadaşla konuşulduğu gibi her zaman rahat da konuşulamıyor. Tehlikeli sularda dolaşmaktan kaçınmak gerekiyor. Çünkü,sonuçlarını bedellerini ödemek gerekebilir, burnundan fitil fitil getirebilir,dikkatli olmakta fayda var. Çünkü sevgililik onuru çok kolay yaralanabiliyor. insan,sevgiliyken, evliyken çok daha hassaslaşıyor. En küçük şeye bile ”Bana bunu nasıl yapar?” oluyor. Oysa arkadaşının kaldırabileceği sınırlar çok daha geniş. İnsan her zaman sevgiliyi dinlemek de istemiyor, bütün gün başka insanları dinlemiş olduğundan yorulmuş oluyor, gına gelmiş oluyor. Ya da karşındaki seni dinlemek istemiyor. Ortama bir sessizlik çöküyor, ”Tetiği ilk kim çekecek?” diye gergin bir bekleyişe giriliyor. Bir de tabii sevgiliyle ya da esinle sabahlara kadar gülünüp eğlenilemiyor. Kalabalık içinde isin içine başkalarının ne düşüneceği girdiğinden gerilim artıyor, ‘biz”i düşünmekten ”ben” karambole gidiyor. Sevgiliyle başka bir koza yaratılıyor, o koza içine giriliyor, hiç itirazım yok, o da güzel ama ayrı kategorilerdeki ilişkiler gibi sanki: arkadaş olunca başka şeyler paylaşılıyor, sevgili ya da evli olunca başka şeyler paylaşılıyor. En iyisi,en güzeli ama en zoru da bu iki kategoriyi birleştirebilmek galiba. “Arkadaş-sevgili olabilmek.” Hem arkadaşın hem sevgilin gibi olabileceğin biri, hem arkadaşlığı hem sevgililiği paylaşabileceğin biriyle üretmek,gülmek,ağlamak, konuşmak,çekiştirmek çok daha güzel geliyor. Kolay bir şeyden sözetmiyorum tabii. Arkadaş gibi zamanı geldiğinde geri çekilebilmek,uygun düştüğünde de sevgili gibi davranabilmek, bu iki rolü birbirine karıştırmadan oynayabilmek her baba yiğidin harcı değil. Ama yapabilenler de yok değil. Yapabilenler mutluluğu ve güzellikleri yakalayabiliyorlar zaten. Ömer Köroğlu __________________ Şiir Renk

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
Rasim Köroğlu Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	21.08.10 00:00
Ömer Seyfettin Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	20.08.10 22:56
Ömer Hayyam Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	1	20.08.10 22:51
Köroğlu Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	18.08.10 01:30
Aşık Ömer Şiirleri	Renklerin Dansı	Türk Şairlerin Şiirleri	0	15.08.10 16:19

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)